Het tapijt werd ontdekt tijdens een archeologische opgraving van het graf van een Scythische edelman in 1949 in de Pazyryk Vallei in het Altai gebergte van Siberië. Een Koolstofdatering test toonde aan dat het 2400 tot 2500 jaar geleden is gemaakt. Het wordt daarom beschouwd als het oudst bekende Oosterse tapijt.

Het tapijt is zo goed bewaard gebleven als gevolg van de laag ijs en permafrost die in het graf aanwezig was.

De geavanceerde techniek die gebruikt is in het Pazyryk tapijt vertoont een zeer hoog niveau van vakmanschap en complexiteit. Het is 183 bij 200 centimeter en heeft 36 knopen per vierkante centimeter, veel van de moderne tapijten hebben een lagere dichtheid van knopen. Het tapijt is slechts 2 mm dik.

Het heeft een zeer complex ontwerp bestaande uit een combinatie van geometrie, flora en beeldende patronen. Het binnenste veld bevat 4 x 6 identieke vierkante frames, elk gevuld met ster vormige ornamenten. Het wordt gevolgd door vijf banden.

De eerste en de vijfde band verbeelden griffioenen (mythologische wezens).

De tweede binnenste band vertegenwoordigt grazende herten.

De vierde band is het meest interessant omdat het ruiters in het zadel en mannen die paarden aan de teugel begeleiden laat zien. Ze gaan in de tegenovergestelde richting van de herten.

Het ontwerp van het tapijt toont reeds de basis opstelling van het standaard oosterse tapijten design.

De plaats van productie van de Pazyryk tapijt is nog steeds een onderwerp voor discussie onder wetenschappers. Sergei Rudenko, die het Pazyryk tapijt ontdekte, concludeerde dat het een product van de hedendaagse Achaemeniden was. Het tapijt is hoogstwaarschijnlijk naar Siberië gebracht en als een gift gepresenteerd aan de edelman in wiens graf het werd gevonden.